Savaş Ve Barış - Lev Nikolayeviç Tolstoy
O, günümüzün ahlak yoksunu dünyası için haddinden fazla iyi ve temiz yürekli.
Herkesten çok güldü. Belli ki acı çekiyor.
Ve insan yaşamı sonsuzlukla karşılaştırıldığında sadece bir an olduğuna göre onu da zehir etmeye değer mi?
Ah, çok komiksin! Güzellik için sevilmez, sevdiğin güzeldir.
Sağlığım nasıl olabilir Duygusal olarak bu kadar acı çekerken? Bu devirde duyguları olan birinin iyi olabilmesi mümkün mü?
Nasıl oluyor da milyonlarca insan elbirliğiyle cinayetler işliyor, savaşıyor, insanları öldürüyor ve buna benzer şeyler yapıyorlar? Sorusu hiçbir zaman aydınlığa kavuşturulamaz.
İyilik yapabildiğim zaman mutlu olurum ama en büyük mutluluk yapılan bir haksızlığı düzeltmektir..
Ne kadar çok günah işliyoruz, ne kadar çok aldatıyoruz ve bütün bunlar ne için?
Mutluluktan ağlamayı o kadar istiyorum ki.
Ölüm bir uyanış.
Zafer kazanmak barut kokusu almayanlara herhalde çok kolay geliyordur.
Hiçbir şey gözyaşları kadar ferahlatmaz insanı...
Hissedileni sözlerle ifade etmek mümkün değilse konuşmaya ne gerek var?
Gidiyorum çünkü burada yaşadığım hayat, bu hayat, bana göre değil!
Okuyordu, eline geçen her şeyi okuyordu.
Özgürlük ve eşitlik; bu çoktan foyası meydana çıkmış bir laf kalabalığıdır.
En güçlü savaşçılar bu ikisidir, yani zaman ve sabırdır. Onlar her şeyi alt eder.
Acı çekmek olmasaydı insan sınırlarını, kendini bilmezdi.
Mutluluğun kaynağı dışarıda değil içimizdedir.
Yaşamalıyız, sevmeliyiz
Soruyorum size, kime güvenebiliriz?
Yeter artık insanlar. Durun Kendinize gelin. Ne yapıyorsunuz?
İnsanlar değişmeden kaldıkça kötülüğü iyileştiremez.
Herkes yalnızca kendi vicdanıyla savaşmış olsa savaş olmazdı.
bu hayatta, anlayamamış olduğum, hala da anlayamadığım bir şeyler var.
Hiçbir şey sonsuza kadar değildir.
Beklemesini bilen için her şey zamanında olur.
Sana da oluyor mu? Artık hiçbir ama hiçbir şey olmayacakmış, iyi olan her şey geçmişte kalmış gibi geliyor mu? Sıkıldığın değil ama üzüldüğün oluyor mu?
Bu dünyada ödül beklemenin imkânsız olduğunu, bu dünyada onurun da adaletinde olmadığını hiç unutmayacağım. Bu dünyada düzenbaz ve zalim olmak gerek.
İnsan eğitimli olunca, anlıyor musun, okumuş ve düzgün insanları sever.
Böyle önemsiz şeyleri konuşmaya, düşünmeye değer mi?
Alıştığımız yolun dışına çıktığımız zaman her şeyimizi kaybettiğimizi düşünürüz; ama yeni ve iyi bir şey ancak o zaman başlayabilir.
İnsan manevi acılar yaşarken nasıl iyi olabilir? Bu zamanda biraz duygulu olan bir kimsenin elinden üzülmemek gelir mi?
Hayatımın en iyi yılları boş yere, kimseye bir faydam olmadan geçiyor.
Tek bileceğimiz hiçbir şey bilmediğimiz. Ve insan bilgeliğinin en üst noktası bu.
Eğer ölümden sonra ne olacağını bilmemiz mümkün olsaydı, o zaman hiçbirimiz ölümden korkmazdık.
En güçlü iki silah sabır ve zamandır.
Yaşama hala değer veriyorsam bunun tek nedeni bana hayat verecek, beni arındıracak ve yüceltecek ilahi bir varlıkla karşılaşma ümididir.
İşin doğrusu mutluluktan çok korku var. Korkuyoruz, hep korkuyoruz!
Evet, ben aptaldım, insanlara hâlâ inanıyor, onları seviyor, kendimi feda ediyordum.
Hastanelerde ve mezarlarda yatan elli bin kişi onları ilgilendirmiyor çünkü inceleme alanlarına girmiyor.
Olup bitenler çok garip geliyordu, hiçbir şey umduğu gibi değildi.
Harekete geçelim baylar. Zaman her şeyden değerli.
Hayvanlara da merhamet lazım.
Ah, kendimizi teselli etmek için dinimiz de olmasaydı hayat ne kadar hazin olurdu.
Hiç anlamıyorum, gerçekten hiç anlamıyorum, neden erkekler savaş olmadan yaşayamıyor? Neden biz kadınlar hiçbir şey istemiyoruz, bize böyle şeyler gerekmiyor?
Ben hepinizi sevdim, hiçbirinize kötülük yapmadım ama siz bana ne yaptınız.
Senin suçun, onu sevmediğin halde evlenmendir. Senin suçun hem onu hem de kendini aldatmandır.
Sadece aptalların ve zamparaların sağlığı bozuk olur evlat, beni tanırsın; sabahtan akşama kadar bir şeylerle meşgul olurum, hiçbir şeyin ölçüsünü kaçırmam, bu yüzden sağlığım da yerinde.
İnsanlardaki kusurların sadece iki kaynağı olduğunu söylerdi: Tembellik ve batıl inanç. Ve sadece iki erdem olduğunu: Çalışma ve akıl.
Bu dünyada ödül beklemenin imkansız olduğunu, bu dünyada onurun da adaletin de olmadığını hiç unutmayacağım. Bu dünyada düzenbaz ve zalim olmak gerek.
Her şeyi anlamak, her şeyi affetmektir.
Dinmeyen şu hezeyanlar insana ağır geliyor.
Savaş Ve Barış - Lev Nikolayeviç Tolstoy