Ölü Canlar - Nikolay Vasilyeviç Gogol
"Kentin birinde aptal bir adam yaşardı diye yazacak olsanız, bunu hemen kendi kişiliğine yönelik bir saldırı olarak gören bir saygıdeğer yurttaş öfkeyle yerinden fırlayıp, "Ben de bir adam olduğuma göre, ben de bir aptal mıyım yani?" diye terslenir."
Unutulmuş ıssız bir köşede rastlanılan bir insan, sıcacık konuşmasıyla insana benliğinin bozuk yollarını, sığınılacak bir köşeciği, zamanı, insanların aptallıklarını, yalancılıklarını unutturabilir.
"İnsan nasıl böyle küçülebilir,alçalabilir,bayağılaşabilir?Böylesine değişebilir mi insan?Gerçeğe benzer bir yanı var mı bunun?Evet,hem de çok.Her değişim olabilir insanda,her şeye benzeyebilir insan!"
Ah şu Rus milleti! Eceliyle ölmeyi hiç sevmez.
Tüm insanlar sevilmek ister matmazel ne yapalım? Vahşi hayvanlar bile, kafesin parmakları arasından burnunu uzatarak okşanmayı bekler.
Ben, elinden hiçbir şey gelmeyen, dünyanın en önemsiz solucanıyım.
"Biri yaşlı bir kadın,diğeri on altı yaşında,başını pırıl pırıl altın rengindeki saçların süslediği bir kızdı.Yüzünün oval şekli,şeffaf bir yumurtanın tatlı yuvarlaklığını andırıyordu.İncecik,saydam kulakları sıcak güneş altında pembeleşmişti.Geçirdiği korkudan dudakları hafifçe aralanmıştı ve gözlerinde yaşlar birikmişti."
"Yer yüzünde garip şeyler,pek çok neşeli görüntüler bile üzerinde uzun uzadıya durulunca hüzne bürünür."
Ah, bu can sıkıntısından çıkılan tek başına yürüyüşler! Sıkıcı bugünü unutturan, düşleri kamçılayan, asla gerçekleşmeyeceklerini kendisinin de bildiği birbirinden uçuk, gönül çelici hayallerle nasıl da sersemleşirdi insanın kafası!
Bilindiği gibi cimrilik kurdun açlığına benzer ve yedikce daha çok acıkır
"Dünyanın en değerli hazinesine bile sahip olsanız, dostunuz yoksa neye yarar..? Ne diyordu bir bilge: "Para nedir ki eğer dostun yoksa..!"
"(...) Sıkıntı yeni bir buluştur.Eskiden kimsenin canı sıkılmazmış..."
Yarın ne olacağını kimsenin bilmediği, bugün yaşayanın yarın öleceğini söyledi...
Unutulmuş ıssız bir köşede rastlanılan bir insan, sıcacık konuşmasıyla insana benliğinin bozuk yollarını, sığınılacak bir köşeciği, zamanı, insanların aptallıklarını, yalancılıklarını unutturabilir...
İnsanın amacı ne olursa olsun, sağlam bir temele dayanmadıkça kendine iyi bir yol çizemez.
korku vebadan da tehlikelidir ve göz açıp kapayana kadar yayılır.
İnsanın mutlu olabilmesi için mutlu doğması gerekir.
Dünyada her şey kendi yasasına göre hareket eder.
İnsan ayakları altında bir yol olmazsa nasıl yürüyebilir?... ..Hayat bir yolculuktur...
Değerlendirmeler (0)